Αστρικό ταξίδι.....πέφτω, πέφτω συνέχεια καθώς η αγωνία πλημμυρίζει το είναι μου.κυλαει ο χρόνος αργά αλλά σταθερά επιταχυνόμενος, καθώς το έρεβος, το κοσμικό χάος, με ρουφά με ικανοποίηση συνθλίβοντας το είναι μου, στα άχρονα χωνευτήρια του!
πέφτω μα δεν λυγαω, δεν φοβάμαι την πτώση, ούτε το χρόνοδεν έχω την αίσθηση του έτσι κι αλλιώς,μια ώρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, χίλια χρόνια;τι σημασία έχει;

μια κολλώδη ουσία το πηχτό σκοτάδι του χάους με τυλίγει ολόγυρα σαν κουκούλι ρουφώντας μου σιγά σιγά το είναι μου, βυθίζοντας με σε ένα λήθαργο- ύπνο βαθύ χωρίς λογική, φευγαλέες εικόνες ενός γνώριμου μακρινού παρελθόντοςσκόρπιες μνήμες χωρίς συνοχή!
εκλάμψεις φωτεινές που σιγά σιγά σβήνουν, ξεθωριάζουν και μετά κενό.βυθίζομαι στην λήθη!
βυθίζομαι στην πτώση μου!
τυλίγομαι στο κουκούλι μουχάνομαι!
νοιώθω να αλλάζω…νοιώθω ότι υπάρχω….
ξέρω ότι υπάρχω!
αναζητώ το νόημα όλων αυτών.προσπαθώ να προσδιορίσω το είναι μου μα με εμποδίζει η μεμβράνη που μέσα της βρίσκομαι ,γερή... ατσάλινη φυλακή…..! 
προστάτιδα;
ίσως!
παλεύω συνέχεια ξανά και ξανά συστρέφομαι, τινάζομαι, φωνάζω…νοιώθω γύρω μου μια απαλή ζέστη και ένα γλυκό απαλό φως να διαπερνά αυτή τη φυλακή προστάτιδα μεμβράνη και γαληνεύω.
νοιώθω μια ευχάριστη αίσθηση αγάπης να με πλημμυρίζει και τότε η μεμβράνη- το κουκούλι του χάους αργά αργά γίνεται διάφανο κρυστάλλινη σφαίρα που αιωρείται πια, δεν πέφτει απλά διαγράφει μια πορεία λες και κάποια κοσμική πνοή την παρασέρνει αργά, λυτρωτικά, γαλήνια και μέσα της υπάρχω, μαγεμένος από το δέος του χώρου, και βλέπω, παρατηρώ τα γεγονότα αμέτοχος πρακτικά!κινούμαι σε τόπους πρωτόγνωρους από γαλάζιους κρυστάλλους που δονούνται παράγοντας ένα ήχο καθαρής ενέργειας,….δωδεκάεδρες κυψέλες εφαπτόμενες που πάλλονται άλλοτε μεγαλώνοντας και άλλοτε μικραίνοντας
μικρές σφαίρες ιριδίζοντος ροζ προερχόμενες από το άπειρο πέρανε μπροστά μου και χάνονται στο άπειρο!
ομιχλώδη στρόβιλοι αιωρούνται κινούμενοι αργά στο χώρο και σβήνουν ύστερα από λίγο σαν να μην υπήρξαν ποτέ!
και αυτή η γλυκιά αίσθηση αγάπης, συμπόνιας, κατανόησης, διώχνει και τον παραμικρό ενδοιασμό μουμαγεμένος ρουφώ τη γνώση του διακόσμου λυτρώνοντας τις μνήμες του παρελθόντος- κάπου πίσω μακριά πολύ- στις αρχές του χρόνου, στις αρχές του είναι μου!παρασύρομαι από την πνοή του χάους και φεύγω ακόμα πιο μακριά- επιταχυνόμενος.
στροβιλίζομαι χάνοντας τον προσανατολισμό μου…. δεν γνωρίζω το πάνω, δεν γνωρίζω το μέσα ή το έξω, απλά αφήνομαι για άλλη μια φορά….. τι θα μπορούσα να κάνω άλλωστε…..! σαν να βρίσκομαι σε αγωγό και να κινούμαι προς άγνωστη κατάληξη.δεξιά-αριστερά υπάρχουν στόμια άλλων αγωγών που διακλαδίζονται !
 περνώντας μπροστά από την είσοδο του καθενός αντιλαμβάνομαι διάφορες καταστάσεις!πολλοί από αυτούς παράγουν ήχους άλλοτε οξείς και άλλοτε βραχνούς, κάποιοι βγάζουν φως άλλοτε απαλό, άλλοτε δυνατό άλλο να τρεμοπαίζει!από κάποιους έβγαιναν ρόγχοι, αλλού βογκητά, αλλού φωνές,άλλοι ήταν γαλήνιοι- άλλοι μυστήριοι, άλλοι σφραγισμένοι με πλέγματα ενέργειας διαφόρων αποχρώσεων.
κινούμαι με ασύλληπτη ταχύτητα παρατηρώντας όλα αυτά αμέτοχος πρακτικά λες και όλα να μην είναι για να τα αγγίξω αλλά για να τα αισθανθώ!και κάπου εκεί στο διάβα μου νοιώθω την ταχύτητα να με συμπιέζει και την αγωνία για άλλη μια φορά να με κυριεύει.όλα γύρω μου αλλάζουν υφή και περνούν δίπλα μου σαν φευγαλέες εικόνες της στιγμής και χάνονται πίσω στα κενά της μνήμης μου.κοιτάζω μπροστά ένα σταθερό σημείο που μοιάζει ακίνητο περιμένοντας την κατάληξη αυτής της κατάστασης.
και τότε…μέσα από ένα στενό πέρασμα ξεχύνομαι σε ένα απέραντο ενεργειακό ωκεανό που δεσπόζει από κάτω μουλες και η σφαίρα που μέσα της βρίσκομαι βγήκε από ένα προηγούμενο επίπεδο, μια σκουληκότρυπα σε ένα ασύλληπτο μαγικό κόσμο γαλήνιας, ομορφιάς και ησυχίας !
νοιώθω ασήμαντος μπροστά στο μεγαλείο του χώρου!
αιωρούμαι ελέγχοντας την κρυστάλλινη πλέον σφαίρα μουέχοντας γύρω μου την ομορφιά ενός τέλειου κόσμου αρμονίας.κάτω μου ένας ενεργειακά παλλόμενος ωκεανός χρωμάτων πράσινου κρυσταλλικού-γαλάζιου-κόκκινου- με εκατομμύρια υποαποχρώσεις.πάνω μου ένας τεράστιος θόλος σκοτεινός μεν αλλά με άπειρα φωτεινά άστρα να λαμπυρίζουνσφαίρες κρυστάλλινες να αιωρούνται στο δικό τους παρόν που μέσα τους βιώνουν αιθέρια νεφελώδη όντα- γαλήνια και μακάρια, υπάρξεις ολοκληρωμένες σε ένα δικό τους προσωπικό διαλογισμό αγάπης, εναρμονισμένοι στο συλλογικό αυτό μαγικό χώρο να εκπνέουν μια λάμψη γαλανόλευκου φωτός απαλού και γαλήνιου.έλκομαι ελαφρά απροσδιόριστα προς ένα σημείο του χώρου οπού η ενέργεια πυκνώνοντας δημιουργεί κάτι σαν στεριάκαι τότε η σφαίρα μου χαμηλώνοντας στέκεται πάνω σε αυτή για λίγο και μετά διαλύεται σαν σαπουνόφουσκα, αφήνοντας με γυμνό…χωρίς σώμα…χωρίς έγνοιες…χωρίς αγωνίες…χωρίς ελπίδες!
γυμνή η ψυχή μου σε αυτόν τον γνώριμο τόπο!
γυμνή η ψυχή μου στην αυλή των γονιών μου…. Ευτυχισμένη… που από τα μύχια του χωροχρόνου γεύεται τη γνώριμη φιλοξενία αυτού του τόπου.
γονατίζω εκεί!
γονατίζω και κλαίω σαν μωρό παιδίπου λάθη γεμάτο στις άπειρες περιπλανήσεις του βρέθηκε πάλι στη γνώριμη αγκαλιά του σπιτιού τουκαι κλαίω από χαρά, από ανακούφιση, από ευτυχία!
σηκώνομαι για άλλη μια φορά και κινούμαι προς το κέντρο θέλοντας να ολοκληρώσω αυτό για το οποίο δημιουργήθηκα, για αυτό που θα συμπληρώσει την εικόνα της άγνοιας μου.αργά κινούμαι εκεί που με καλεί το πεπρωμένο μου χωρίς έγνοιες, χωρίς πόνους, χωρίς άλλες ελπίδες,ήσυχος και γαλήνιοςαρμονικά δεμένος με την ολότητα που με περιβάλλεικαι είναι εκεί…….!!
 ένας μεγάλος κρύσταλλος !!
στο κέντρο του είναι καθάριος σαν διαμάντι και ακόμα διαυγέστερος που εκπνέει αγάπη, σοφία, συμπόνια, κατανόηση, δύναμη, ζεστασιάκαι τότε καταλαβαίνω…δεν είναι κρύσταλλοςείναι καρδιά!η καρδιά του όλου!
η καρδιά του θεού μου!που είναι αγνή από συναισθήματα και καθαρή σαν καθρέπτηςσαν άπειροι καθρέπτες που στον καθένα από αυτούς οι ολοκληρωμένες υπάρξεις κοιτάζουν τον εαυτό τους-κατάματα--ξεκάθαρα-
μια καρδιά για όλουςγια όλα!
άπειροι δρόμοι για να φτάσεις σε αυτήάλλοι αδιέξοδοιάλλοι εύκολοι….άλλοι δύσκολοι…..όλοι όμως εκεί μπροστά της,μπροστά στον εαυτό τους!αντιμέτωποι με την αλήθεια τους!
είμαστε όλοι ένα !
είμαστε παιδιά του ίδιου μας του εαυτού που αναγεννιόμαστε και ταξιδεύουμε μακριά για να ανακαλύψουμε τις αξίες μας…να αμφισβητήσουμε το είναι μας……να το πολεμήσουμε…..!για να βρεθούμε κάποτε στη θέση να το κατανοήσουμεκαι να ξαναγεννηθούμε ξανά και ξανά ώστε να ανακαλύψουμε όλες τις αξίες μαςκαι να ολοκληρωθούμε σαν κοσμικές οντότητες.
τώρα γνωρίζω ποιος είμαι!τι είμαι!τι θέλω!
τώρα έμαθα να αγαπώ…!και είναι πολλά αυτά που αγαπώ…..είναι τα πάντα!μια μεγάλη αγάπη που πλημμυρίζει τους ωκεανούς της αντίληψης μας.
ολόγυρα οι μακάριοι υμνούν το μεγαλείο της ύπαρξης.
δοξάζουν την αιτία του κόσμου… των κόσμων!
αιωρούμενοι στις κρυστάλλινες φωτεινές σφαίρες τους πλησιάζουν την διαμαντένια καρδιά του είναι , και πέρνωντας ευλαβικά την πολύτιμη ουσία της ζωής ταξιδεύουν σε χαμένους και μακρινούς τόπους για να δροσίσουν οντότητες διψασμένες στην αρένα της επιβίωσης και της δημιουργίας!
και τότε …κατάλαβα τι θέλω!

πλησιάζω και εγώ σε αυτή την καρδιά στην καρδιά του είναικαι με ευλάβεια περνώ το κομμάτι που μου δίνετε και στρεφόμενος προς το άπειρο βυθίζομαι σε καινούργιους κόσμους αναζητώντας…..
ανθρώπους !

Γ.Α.ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ